متقاضیان اینگونه خانه ها، خانه هایی ویژه می خواهند که از قوطی کبریت های شهر متمایز باشند؛ از این رو، آن ها آماده پذیرش این موضوع هستند که معماری به طور انحصاری به عنوان پوسته در برگیرنده ی عملکرد های روزانه کار نخواهد کرد، بلکه خواهان هم زیستی و انطباق عادات زندگی با فضا است.
کارفرمایان خانه های کوچک یا ویلای کوچک بیشتر پذیرای ایده های غیر متعارف و جسورانه هستند زیرا به دنبال خانه ایی نیستند که تا ابد قرار باشد در آن زندگی کنند. در مقایسه با خانه های شهری و خانه های لوکس ، که درآن به عنوان یک اصل متعارف، ساختمان های مسکونی می توانند چند نسل بدون مشکل مورد استفاده قرار گیرند، یک خانه کوچک به طور متوسط تنها بین ده الی بیست و پنج سال عمر میکند. دلیل این تفاوت این است که در منزل کوچک یا ویلای کوچک، خانه باید در درجه ی اول نیاز های یک لحظه و یک دوره زمانی مشخص را برآورده کند. هنگامی که شرایط زندگی در خانه تغییر می کند، ساختمان ویران شده و بدون هیچ نگرانی ساختمانی دیگر با شرایط جدید جایگزین آن میشود.
